"Nu komt het allemaal wel erg dichtbij"

Jasper. Voor een groot deel in vlammen opgegaan.

In mijn vorige verslag vertelde ik jullie nog over hoe fijn ik me daar voelde, hoe mooi dat plaatsje is. Was. De nacht nadat wij daar onze tweede overnachting hadden gehad is de evacuatie begonnen. Het cliché dat het toch.wel.echt.dichtbij.komt is daarmee letterlijk en figuurlijk te nemen, maar ik ben niet bang voor de branden. We rijden een paar honderd kilometer per dag en zijn er op dit moment, in Kelowna, ver van verwijderd. We zijn er als groep allemaal wel echt door geraakt. De bosbranden die Jasper verslonden halen nu al een paar dagen op rij zelfs het NOS-nieuws. Het doet me echt pijn om die filmpjes te zien van brandende huizen. Maar zo gaat dat hier en zo zal het altijd gaan. Ik herinnerde me een mooie passage uit het boek over de First Nations dat ik van Olympe leende en las tijdens de lange toch op de veerboot twee weken (!) geleden. Ik heb hem gefotografeerd en toegevoegd aan de fotoreportage van dit verslag. Het geeft me wat rust en hoop. De natuur herstelt goed van bosbranden. Sterker nog; ze zijn nodig om nieuwe generaties bomen en struiken de ruimte te geven. Het is vooral het controleren van de branden om te voorkomen dat dorpen worden vernietigd wat het zo heftig maakt. Er zal nu ook een nieuwe generatie Jasper-huizen moeten worden opgebouwd.

Maandag 22 juli

Ja ik was in Canmore op 22 juli. Weten we het nog van het vorige verslag? Ik sloot af met dat ik naar bed ging na het eten. De volgende ochtend hadden we een paar uur vrij en dus zijn we naar het centrum (centrum... een hoofdstraat) van Canmore gelopen. De winkels gingen om 9.00 of 10.00 uur open dus we hebben wat geslenterd en souvenirs bekeken. Die souvenirs zijn onorigineel maar toch zo mooi. Zoveel gave t-shirts en hoodies en drinkbekers en petten en sleutelhangers... Ik heb me ingehouden, want die t-shirts draag ik toch nooit. Mijn souvenirs voor mensen thuis heb ik in Jasper gekocht. Met de kennis van nu misschien nog wel een beetje mooier en specialer!

Aan het einde van de ochtend met z'n allen naar Calgary, om hier de komende twee dagen te blijven.

Dinsdag 23 juli - woensdag 24 juli

Waarom deze twee dagen bij elkaar? Kort: Calgary is kut. Ga er nooit heen. Stop en keer terug naar Jezus. Overal auto's, mannetjes in oranje hesjes met betonboren, sirenes, verslaafden, daklozen en dakloze verslaafden die voor je op de grond plassen. Maandagmiddag hebben we een Mexicaans eettentje opgezocht voor een grote namiddaglunch, en daarna heb ik me opgesloten in de - toch best chique - hotelkamer. Op dinsdagochtend ben ik voor ontbijt met mijn roomie Cait naar een diner gegaan, en toen we om 11.30 uur terug waren ben ik de rest van de middag weer op de kamer gebleven om te lezen en muziek te luisteren. Cait ging met Gioja naar een park om daar te relaxen, maar na drie uur kwam zij ook terug omdat ze te veel plassende junks had gezien. Oh well. 's Avonds nog wel naar een toffe eetplek geweest (CRAFT Beer Market) maar ik vond het geeeeeen probleem om woensdag na het ontbijt richting Banff te vertrekken.

Na een paar tussenstops in Banff National Park om wat mooie vergezichten te bekijken heeft Olympe de bus op een grote parkeerplaats gezet. De middag was voor iedereen vrij, dus de groep waaierde een beetje uit. Ik ging met Norrie en Andrea een hike maken op de Tunnel Mountain, een aantal heeft een mooie wandeling gemaakt langs een rivier en weer een aantal anderen ging shoppen. Het was heet, maar het uitzicht was het meer dan waard. Die prachtig turquoise kleur van het water verveelt gewoon nooit.

In de middag gingen de meeste van de groep met de gondola (kabelbaan) een berg op, maar ik hoefde daar niet per se $80 aan uit te geven. In plaats daarvan ben ik lekker met een paar anderen in de schaduw blijven zitten. Toen iedereen terug was, nog een uurtje naar de Hot Springs (die waren in Jasper immers geannuleerd vanwege de bosbranden, dus deze hadden we nog tegoed!) en daarna richting hotel. Nog even snel naar de A[e-38]W voor een burger en frietjes, want: te moe voor een restaurant, en moe maar voldaan richting bed. Een lange, intensieve maar zeer mooie dag. EN: in dit hotel had ik mijn eigen slaapkamer. Heujjjj. Sliep ik dus goed? Nee. Womp womp wompppp.

Donderdag 25 juli

Time for Lake Louise en Revelstoke! Toen we onze koffers naar de bus brachten roken we de indringende geur van verbrand hout ineens een stuk meer dan de dagen hiervoor. Ook dwarrelden er af en toe flardjes as om ons heen. Je kan er niet omheen dat de branden in de buurt zijn.

Onderweg naar Lake Louise begon het te betrekken: dikke laaghangende bewolking zorgde ervoor dat de bergtoppen verdwenen in het niets en ook het uitzicht werd steeds minder. Wat het zo anders maakte dan thuis was de kleur: de hemel kleurde verschillende tinten donkerbruin en oranje. Het werd op een gegeven moment zo donker dat Olympe op een parkeerplaats stopte om met haar manager te overleggen. Het plan om vier uur te wandelen of kanoën op Lake Louise leek door de slechte luchtkwaliteit niet meer haalbaar. In plaats daarvan zijn we naar Lake Louise gegaan om even een paar foto's te maken, waarna we richting Revelstoke gingen. De lucht zou daar beter en schoner zijn. Onderweg zijn we nog ergens gestopt voor een lunch, maar heel veel meer was er verder ook niet te doen. Olympe verontschuldigde zich er voor, maar wat kun je doen? We zijn allang blij dat we alles nog op zijn mooist kunnen zien, en dat we (afkloppen!) de brandende dans zijn ontsprongen.

In Revelstoke waren een zwembad en hot tub aanwezig, dus daar lekker gebruik van gemaakt. In de avond zijn we met z'n allen uit eten geweest. Ik heb hier de beste steak in tijden gehad!

Vrijdag 26 juli

Na het ontbijt - ik kan straks thuis echt geen roerei met bacon meer zien - de koffer weer in de bus en op weg! Kelowna nu. Ik vind dat de afgelopen dagen vooral veel van hot naar her reizen is, mede ook omdat de plannen zijn gewijzigd en het een beetje zoeken was wat de alternatieven waren. Daarnaast merk ik dat ik langzaam echt wel moe begin te worden van alle indrukken, het constant met mensen zijn, uit een koffer leven en elke avond een andere bad- en slaapkamer. Na deze week ben ik er wel klaar voor om weer naar huis te gaan. Al weet ik dat ik de activiteiten en de flora en fauna ontzettend ga missen.

Goed! Vrijdag dus. Onderweg naar een farmers market waar lokale boeren hun koopwaar aanboden. Heerlijk om lelijke aardbeien en wortels te zien. Zoals het hoort! Tegenover de markt was een Nederlands winkeltje voor onder andere zuivelproducten; zo verkochten ze zelfgemaakt roomijs van zwartwitgevlekte koeien. Die stonden buiten te kwispelen in de zon. Ze verkochten ook kaas (import) en melk en allerlei koekjes en chocola. Stroopwafels voor $7 met het Jumbo-merk erop. Hoe komen ze daaraan? Het was er super druk, maar ik koop wel weer gewone Nederlandse kaas als ik volgende week thuis ben. En dan niet voor de prijs van saffraan.

Na een door Olympe prachtig gedecoreerde picknick in Kaloya Regional Park was het tijd voor een wijnproeverij. Was prima, niet heel bijzonder. Ik ben niet zo van de wijn. Het was wel echt een prachtige omgeving en een leuk uitje om met z'n allen te doen. De wijnboerderij was vlakbij het hotel, waardoor we niet lang meer in de bus hoefden te zitten.

Ik zit nu op bed (en ja, ik heb net gedoucht [e-1f642]) maar ga niet meer uit eten. Ben moe! Ik ga zo nog even lekker lezen en dan vroeg 't mandje in. Morgen een lange rit voor de boeg richting Whistler. Het eennalaatste plaatsje van deze reis, want maandag is het weer tijd voor waar het allemaal begon: Vancouver. Heel bijzonder dat ik nog drie volle dagen heb, want dinsdagochtend wordt er na het ontbijt afscheid genomen. Ik ben dan nog zelf een dag in Vancouver en vertrek woensdag met het blauwwit gevleugelde vriendje terug naar huis. Raar.

Goed lieve mensen, jullie zullen dus nog wel een of twee verslagen van me krijgen. Nu eerst de oogjes toe! Ti amo tutti [e-1f618][e-1f341][e-1f49a][e-1f40b][e-1f43b][e-1f43f]